Kenning Darvins er fallin

Þegar við feðgarnir sátum við kvöldverðarborðið var mikið rætt og spekúlerað um lífið og tilveruna. Þetta byrjaði allt með endalausum vangaveltunum um alheiminn og sköpunarverkið. Ferðalag hugans, sem við efalaust könnumst öll við að hafa lagt í einhverntíma....

Hvar endar himingeymurinn? og ef hann endar "þar" hvað er þá hinumeginn? Hvernig getur "ekkert" verið til, því ef ekkert er, hvað er þá í staðinn?

Fljótt snérist umræðan að þætti Guðs og Darvins í þessu öllu. Guð hefur bara búið þetta all til sagði sá yngri,.. já og hann byrjaði bara á að búa sig til sagði sá eldri,......  en nú kom löng þögn .... ÚR HVERJU varð hann þá til,... engu ... En það getur ekki ekkert verið til ..

Ég ætla samt að halda áfram að trúa á Guð sagði sá yngri, því hann er svo góður og þegar hann er í manni þá gerir maður allt svo gott alltaf.

Við kláruðum þessa umræðu sáttir og ánægðir því allir trúum við því að við höfum brot af honum í okkur og því betur sem við förum með það því betri sé Guð, hverning svo sem hann er eða hverning hann varð til í upphafi, ... það er bara ekki aðalatriðið.

Guð er það góða í okkur, hann er ekki eins og í kristinfræðibókinni minni, sagði sá eldri, því þar er hann svolítið frekur og eigingjarn. Hann segir öllum að trúa á sig en enga aðra guði. Ég held pabbi að þetta sé bara ekki rétt skrifað, frekar en margt sem kemur í Fréttablaðinu og DV ....

En nú barst talið að Darvin og þróunarkenningunni og eftir töluverðar vangaveltur og nokkra þögn sagði sá eldri ,......  Pabbi ! ef kenningin hans Darvins er rétt og að við höfum þróast úr öpum "Af hverju eru apar þá til enn" !?

Við skulum klára að borða sagði sá yngri, ... og ég sagði JÁ það skulum við gera