Ferðalag hugans - myndræn upplifun

Ferðalag hugans er án takmarkana.
Einverra hluta vegna er þó
stundum erfitt að
lýsa þeirri för

nema þá kannski helst myndrænt

 

Órói hugans, en þó algjör kyrrð

Við dveljum við kærleikann
við hugsum um ástina,
samkenndina

en komum þó til veruleikans á ný
finnum fyrir ábyrgð
og skyldum

Finnum angurværð, en kvíða.
Sannleikurinn og réttlætið
gera vart við sig og
jafnvel öfund
og reyði

     

Ferðalag hugans er ótrúlegt, en smám saman komum við þó til baka
til veruleikans með öllum þeim gæðum og löstum
sem þar mæta okkur ...

 

Og finnum að það er best að vera bara við sjálf frá hjartanu,
hvað svo sem við höfum bjástrað við,
meðvitað og ómeðvitað

Líður vel því um leið vitum við að þannig
sem við skiljum við hugann
Þannig erum við
og
þannig verðum við

Written by my inner monster    ...

Athugasemdir

[Jóna Á. Gísladóttir, 7.7.2007 kl. 11:01]

Flottur texti. Maður þarf víst alltaf að koma aftur til rauveruleikans.  hvað er með myndirnar? Er þetta ljósmyndin af þér afbökuð í einhverju formati eða hvað?

[Hólmgeir Karlsson, 7.7.2007 kl. 11:08]

Takk Jóna, já þetta er sama myndin sem ég er búinn að teygja og toga, photoshoppa og lita .... í ljósmyndaforritinu mínu

[Hólmgeir Karlsson, 7.7.2007 kl. 11:11]

p.s. þetta var bara hugsað sem "smá listrænt flipp" þar sem ég gat ekki sofnað á réttum tíma í gærkveldi  ..

[Jón Steinar Ragnarsson, 7.7.2007 kl. 13:05]

Í huganum erum við bundin tímanum, fortíðinni, framtíðinni.  Í huganum skortir okkur alltaf eitthvað og erum alltaf á leið eitthvað annað. Í huganum erum við alltaf að bera okkur saman við aðra, dæma aðra eða dásama.  Í huganum erum við í fjötrum. Í huganum erum við ekki við sjálf.  Sjálfið okkar er óbundið öllu ofangreindu. Það bara er, hér og nú og þar erum við fullnægð og sæl. Líttu í kringum þig, hættu að hugsa og sjáðu hvað hæft er í þessu. Allt er gott....

Takk fyrir þessa fallegu og inspírerandi færslu.

[Hólmgeir Karlsson, 7.7.2007 kl. 16:44]

"I truly agree with you" Jón .. Yndislegast er þegar sjálfið "sem bara er" hittir fyrir aðra sál "sem bara er" ... þá er lífið fullkomið. Þá er eins og ekkert vanti, en það er bara svo algengt að eitthvað glepji, trufli, freisti, grænna hinumegin og allt þetta veraldlega sukk,.... og sjálfið "sem bara er" fær rassskell .... og við tekur sársauki, söknuður, tregi .... og svo hættir sjálfið "sem bara var" að þora að vera sjálfið "sem bara er" af ótta við að fá aftur rassskell ef það finnur þessa sömu sælu, hamingju sem bara er og biður ekki um neitt annað :)

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 8.7.2007 kl. 23:35]

Ég les og undrast, finn, skil, nýt... takk fyrir mig!